اثر اسیدی کردن آب آبیاری و منابع کودی آهن بر وزن خشک بوته، جذب آهن و کارایی فتوشیمیایی برگ ذرت

    فریدون نورقلی پور1 * ، محمد پسندیده 1 ، محمد نورقلی پور2   1- اعضای هیات علمی موسسه تحقیقات خاک و آب   2- کارشناس دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی ابوریحان     * نویسنده مسئول : [email protected]     تاریخ دریافت: 30/9/88 تاریخ پذیرش:6/12/89     چکیده   گستردگی و اهمیت اقتصادی کاهش عملکرد ناشی از کلروز آهن در جهان، توجه بسیاری از محققین را به خود معطوف داشته است. برای معالجه کلروز آهن روش ‌ های مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است. در تحقیق حاضر امکان استفاده از پودر اکسید آهن (کنسانتره آهن) به همراه باکتری‌های اکسید کننده گوگرد (تیوباسیلوس)، به عنوان یک منبع کودی آهن در آزمایش گلدانی (با خاکی با مقدار آهن قابل جذب 88/3 میلی ‌ گرم در کیلوگرم) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در شرایط گلخانه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار اجرا شد. فاکتور اول، دو نوع آب آبیاری شامل = w1: آبیاری با آب معمولی ایستگاه تحقیقات خاک و آب کرج و w2 = آبیاری با آب اسیدی شده ایستگاه با = pH 2/5-5 بود و فاکتور دوم، هفت تیمار کودی شامل =T1 : شاهد (کوددهی بجز آهن ) = T2 آهن از منبع سکوسترین آهن (10 میلی گرم در کیلوگرم خاک) =T3 آهن از منبع سولفات آهن (110 میلی گرم در کیلوگرم خاک ( =T4 آهن از منبع کنسانتره آهن (220 میلی گرم در کیلوگرم خاک ( T5= T4+ گوگرد (250 میلی گرم در کیلوگرم خاک) + مایه تلقیح باکتری ‌ های تیوباسیلوس (410سلول در هر گرم خاک ( T6= T5 + ماده آلی (10گرم در گلدان) و T7= T3+ ماده آلی. نیتروژن، پتاسیم، سوپر فسفات تریپل، سولفات منگنز، روی، مس و اسید بوریک برای تمامی تیمارها مصرف شدند. پس از اعمال تیمارها 3 بذر ذرت رقم SC704 در هر گلدان نگهداری شد. پس از گذشت 80 روز از زمان کشت، 2 بوته و پس از 120 روز، بوته سوم نیز برداشت شد. بر اساس نتایج، اثر اسیدی کردن آب آبیاری بر وزن خشک اندام هوایی در سطح 5 درصد معنی د ار بود و عملکرد در این تیمار بیشتر از آب معمولی بود. ما بین تیمارهای مختلف کودی اختلاف در سطح 5 درصد معنی‌دار بود و تیمار T6 بیشترین وزن خشک بوته را تولید نمود که با تیمار T7 در یک گروه آماری قرار گرفت ولی با سایر تیمارها اختلاف آن معنی‌دار بود. اثر اسیدی کردن آب آبیاری بر جذب آهن نیز در سطح 5 درصد معنی‌دار بود و در بین تیمارهای کودی تیمار T7 بیشترین مقدار جذب آهن را داشت و کمترین مقدار جذب مربوط به تیمار T2 بود . نسبت Fv/Fm نسبت فلورسنس متغیر به مقدار ماکزیمم فلورسنس) در آبیاری معمولی و آبیاری اسیدی دارای تفاوت معنی‌دار نبود و ما بین تیمارهای کودی نیز اختلاف آماری در سطح 5 درصد وجود نداشت.   کلمات کلیدی: منابع آهن، ذرت، آب اسیدی، کلروفیل متر، Fv/Fm